De route
De routebeschrijving van dit stuk van de route was iets minder goed dan het stuk ervoor.
De route zelf was wel heel mooi. Meestal reden we over rustige wegen. Er zaten
een paar echt mooie kleine weggetjes bij die door een bos gingen, of recht
omhoog een berg op. De route door de Pyreneeën is gebaseerd op het "circuit des cols" wat je vaak aangegeven zit staan.
Het voordeel van een route die al helemaal beschreven is dat je vantevoren geen tijd kwijt bent
met het uitzoeken van de route. Ik zou het niet erg vinden om de volgende keer weer een
route te fietsen die al beschreven is, maar veel van de beschreven routes kiezen
een zo vlak mogelijke weg. In de oversteek van de Pyreneeën tot de Mont Ventoux zat wel een stuk
van ongeveer 120 kilometer wat redelijk vlak was.
De mooiste etappe vond ik de dag met de Soudet en de Marie Blanque.
De fietsen
Het viel me mee dat ik de hele vakantie lang op mijn racefiets heb kunnen zitten zonder
ergens problemen mee te krijgen. Ik heb geen last van mijn handen, nek of rug gehad.
Mijn 32 voor 26 achter als kleinste versnelling is nog iets te groot om rustig
de steile bergen op te kunnen fietsen met bepakking. Ik weet niet of dat
kleiner te koop is bij Campagnolo.
Bram had zijn fiets bij waar hij ook mee naar het Zwarte Woud en Zuid-Frankrijk is gefietst.
Die was wel minstens 5 kg zwaarder dan mijn fiets. Hij had wel klein genoege versnellingen,
volgensmij 22 voor en 28 achter. Voor de volgende keer gaat hij wel een nieuwe fiets kopen
waarschijnlijk, want deze is nou helemaal rot.
Het fietsvakantiegevoel
We zaten vanaf de eerste dag al meteen goed in het ritme.
Met het begin van de Pyreneeën daalde de dagafstand wel.
Het overfietsen van de Aubisque op de fietsdag was wel echt iets wat erbij hoort.
Dat het de laatste paar dagen nog regende en we de laatste twee dagen nog twee keer 140 kilometer
moesten fietsen maakte het wel helemaal af.